معرفی هواپیمای بوئینگ سی-17

ایروسنتر ( Aerocenter.ir ) : هواپیمای نظامی ترابری بوئینگ C-17 ، پرنده ایست که قادر به انجام امور ترابری اعم از رساندن سریع نیروها، مهمات و ادوات و سایر نیازهای مربوط به گردان نظامی می باشد.در واقع ماموریت اصلی این هواپیما اجرای تاکتیکهای ترابری نظامی است.با توجه به توانایی بالای این هواپیما در امور حمل و نقل نظامی، توانایی نیروی هوایی ایالات متحده در کمک رسانی به نیروهای نظامی از طریق هوا تا حد بسیار زیادی رشد داشته است.

در دسامبر سال 1979 دپارتمان دفاعی آمریکا آزمایشی برای شناسایی جتی جدید و قدرتمند که دارای ویژگی های استثنایی همچون توانایی های اجرایی بالا ،کاکپیتی با ظرفیت زیاد و همچنین قسمت بارگذاری در عقب هواپیما با توانایی حمل وسایل نقلیه چرخدار مانند تانک و نفربر اجرا کرد.

همچنین هواپیمای مورد آزمایش باید توانایی حمل و نقل و و قابلیت پیاده و سوار کردن بارهایی با ابعاد فراتر از حد معمول همچون وسایل حمل و نقل زره ای را به مناطق جنگی دارا می بود.

پیش از تلفیق دو شرکت بزرگ بوئینگ و مک دانل داگلاس، کمپانی مک دانل داگلاس

در ماه آگوست سال 1981 به عنوان طرف قرار داد اولیه برای ساخت هواپیمای ذکر شده انتخاب شد.البته باید گفت که تا دسامبر 1985 قرار داد مهندسی طراحی کامل این هواپیما به امضا نرسید.

طرح برنده، هواپیمای C-17 Globe Master III بود که بسیاری از امکانات موجود در هواپیمای YC-15 (یاک( 15 را همراه داشت.YC-15 محصول کمپانی مک دانل داگلاس در دهه 1970 بوده که قادر به نشست و برخاست در باندهای کوتاه و با مقاومت غلطشی نرم خاک می باشد.

شاید یکی از انعطاف پذیر ترین هواپیماهای ترابری نظامی بعد از C-130 را می توان همین هواپیمای C-17 دانست.

آزمایشات نهایی برای سنجش راندمان مفید این هواپیما در ارتباط با امور ترابری، در زمان اجرای سریع عملیات در حوالی منطقه عملیاتی صورت گرفت.

روند پیشرفت در حمل و نقل هوایی خصوصا در امور ترابری و نیازهایی که در این راستا احساس می شد، در سراسر جهان افزایش یافت.این تنها برای رساندن ادوات جنگی نبود، بلکه برای ارسال سریع امکانات و کمکهای اولیه برای امور بشر دوستانه مثل وقوع زلزله در نقطه ای از جهان و ارسال کمکهای اولیه توسط راه هوایی به آن منطقه بود.



ویژگیهای C-17:

بسیاری از امکانات استاندارد یک جت نظامی در این هواپیما گردآوری شده است.

بالهای این هواپیما بر روی بدنه هواپیما سوار هستند که اصطلاحا به این مدل هواپیماhigh set wing گفته می شود.بال عمودی (vertical fin) یا همان دم این هواپیما که در علم خلبانی از آن به عنوان تثبیت کننده عمودی (vertical stabilizer) نیز یاد می کنند، به صورت T شکل می باشد.یعنی آنکه با لبه های عقب هواپیما یا همان تثبیت کننده های افقی (horizontal stabilizer) این پرنده آهنی به بدنه وصل نیستند بلکه در راس دم هواپیما با زاویه طراحی مقتضی، به آن متصل شده اند.

دماغه این غول آسمان پیما به صورت دوکی می باشد و قسمت انتهایی بار و ارابه های فرود(landing gears) نیز بسیار مستحکم برای اجرای وظایف فوق العاده سنگینی تعبیه شده اند.

کاکپیت این هواپیما در زمره کاکپیتهای مدرن قرار می گیرد که تمام دیجیتال می باشد.در این کاکپیت 4 نمایشگر چند کاره و HUD نیز برای هر خلبان مشاهده می شود.


4موتور توربو فن که در زیر بالهای این هواپیما هستند با مقطع بال آمده برای ایجاد نیروی lift بسیار بالا، بالچه های قدرتمند و و سیستم blown-flap.

سیستم کنترل هواپیما نیز به صورت GEC یعنی با کمک مفتول می باشد که این کار با دسته Stick به جای yoke های معمول انجام می شود.

در سیستم های نامبرده حداکثر قابلیتها رعایت شده که همه آنها دربرگیرنده استانداردهای اویونیکی نیروی هوایی می باشند.

کنترل این هواپیما درون کاکپیت توسط 3 نفر صورت می گیرد که عبارتند از :خلبان فرمانده، افسر یکم(کمک خلبان) و لود مستر.

این هواپیما قادر است با 160 هزار پوند از باندی به طول 7600 پا از روی زمین بلند شود.

با سرعت 2400 ناتیکال مایل نیز بر روی زمین با مقاومت غلطشی نچندان زیاد می تواند فرود آید.

از دیگر ویژگیهای این هواپیما می توان به توانایی سوختگیری در آسمان اشاره نمود.

قسمت های مختلف هواپیما:

قسمت بار:

ظرفیت:4536 کیلوگرم.قابلیت حمل 40 کانتینر برای بار ریزی ،102 نفر نظامی 54 بیمار و خدمه .قابلیت حمل 3 فروند آپاچی مدل AH-64A.

یک تانک جنگی، 3 دستگاه وسیله نقلیه زرهی بردلی.

توانایی تقبل بار 100 % بیشتر از حجم بار در سی-141 بی استارلیفتر.

همچنین توانایی ریختن چترباز و بار در آسمان.

تمامی بارها از رمپ انتهایی این هواپیما وارد و خارج می شوند البته به مانند سایر هواپیماهایی که مسافر حمل می کنند، درهایی نیز برای پیاده و سوار کردن مسافر در قسمتهای جلویی نیز داراست.

موتورها: این هواپیما به 4 موتور کامل ریورسیبل پرات وایتنی سری 2040 تجهیز شده است.

هر موتور 40440 پوند فشار موتوری دارد و دارای ریورسر فشار موتور میباشد که قابلیت ورود هوا و خروج هوا برای جلوگیری از وارد شدن گرد وخاک را دارا میباشد.

بال های سوپر کریتیکال:مانند دیگر هواپیماهای حمل ونقلی نظامی C-17 از از بال های سوپرکریتیکال استفاده میکند.

این بال ها ایرفویل های پیشرفته ای هستند که برد ،سرعت کروز و کارایی سوخت هواپیمای جت را بوسیله تولید شوک های ضعیفی بهبود میبخشد

بالچه ها: در اواسط 1970 مرکز تحقیقات ناسا مفهوم بالچه را به وسیله تونل باد رشد داد.بالچه ها قسمت کوچکی هستند که در انتهای بال ها به طور عمودی متصل شده اند.بالچه ها هواپیما را قادر میسازند که با کارایی بهتر پرواز کند.قسمت منحنی بالچه ها در انتهای بال ها باعث میشوند تا نیرویی هواپیما ار به سمت جلو هدایت کند مانند بادبان در قایق.هر بالچه C-17 با اندازه 9 فوت و 4 اینچ میباشد.

(استول): از المان های اصلی C-17 سیستم مخصوص فلاپ هاست که اولین بار توسط تیمی از محققان ناسا در اواسط 1950 و بعد ها در شکل اولیه هواپیمای یاک-15 به کار برده شد.

شرایط سیستمی blown-flap یا powered-lift خارجی، هواپیما را قادر می سازد تا تقرب هایی آرام با شیب زیاد را همراه با بار سنگین انجام دهد.

با وجود این سیستم نیرومند شده برآ یا همان powered-lift systemجریان خروجی گاز موتور در زیر و شیارهای فلاپها جریان پیدا می کند تا نیروی lift(برآ) اضافی تولید گردد و فرآیند کم کردن ارتفاع با شیب بیشتری صورت گیرد.

زمانی که تیغه پشتی ارفویل تا انتهای اگزوز هواپیما کشیده می شود قابلیت نشست روی باندهای کوتاه بوجود می آید و همچنین این فرآیند برای بلند شدن نیز در چنین باندهایی با بتواند نیروی برآ لازم را ایجاد کرده و بتواند با نیرویی که توسط موتور ها ایجاد می گردد از زمین بلند شود.

توضیح : همانطور که می دانیم 4 نیرو هواپیما را احاطه کرده اند:Thrust، Drag، Lift و Weight که به ترتیب دو به دو همدگیر را خنثی می کنند، نیروی Thrust در صورت برابری با نیروی Drag آنرا خنثی نموده و نیروی مازاد هواپیما را به جلو می برد که همانطور احتمالا همه دوستان در درس Performance خوانده اند، نیروی مازاد Thrust یا در واقع Exceed Thrust می باشد که تلاش اولیه برای برخاستن هواپیما را ایجاد می کند.شاید عده ای نیروی lift را دلیل اصلی بدانند اما باید گفت که در این زمان نیروی lift مشغول به خنثی سازی نیروی وزن Weight می باشد.

از دیگر خصوصیات این هواپیما این است که می تواند گردش 180 درجه ستاره ای3 نقطه ای را تا 24.4 متر انجام دهد.



همچنین در هنگامی که هواپیما کاملا از بار پر می باشد قادر است تا 2% گراد منحنی(چرخش) را به وسیله رزرورهای فشار پشتیبانی کند.

مواد کامپوزیتی در ساخت هواپیما:16000 پوند مواد کامپوزیتی به بدنه C-17 تزریق شده است.

چندین قسمت از سطح های کنترلی و 2 ساختمانی این هواپیما از کامپوزیت ساخته شده است.

بیشترین مقدار پخش این مواد در هواپیمای C-17 به کارگیری چسب-گرافیت دی سی 10 در قسمت عقبی رادرها بود.

ارابه های فرود: ارابه های فرود C-17 از پایه یک دماغه ای با دو چرخ و همچنین 2 پایه دو چرخ دوقلو پشت سرهم تشکیل شده است که در هر طرف یک پایه و در هر پایه سه چرخ متصل شده است.

همجنین این هواپیما قادر است در هر جای دنیا یه نشست و برخاست بپردازد.

سیستم هشدار موشک و Fare Dispensing دیگر ویژگی این هواپیماست.

طول عمر: بر اساس خرید 120 فروندی این هواپیما آخرین C-17 در نوامبر 2004 تحویل شده است.

مشخصات کلی کمپانی مک دانل داگلاس بیان میکند که عمر این هواپیما 30000 ساعت میباشد.

برنامه های نگهداری هواپیما را با آخرین نیازها برای جلوگیری از خطر،جهت یابی بهترو ارتباطات قوی تر پیش میبرد.

همچنین به روز رسانی های اویونیکی و کامپیوتری ماموریت ها در حال بررسی هستند تا بازدهی را بالا تر ببرند.

همچنین سیستم های ارتباطی آپگرید شده صدا و اطلاعات جهانی را که (با امنیت) مخابره می کنند دستور و کنترل انسانی را پشتیباتی خواهند کرد.


سوابق(رکوردها):

C-17 هم اکنون دارای 20 رکورد جهانی در کلاس هواپیماهای حمل و نقل هوایی است که شامل: including payload to altitude time-to-climb, و رکورد نشست و برخاست در باند کوتاه که سی-17 در کمتر از 427 متر است.

رکور دیگر حمل 19958 کیلویی بار است که این هواپیما در در کم تر از 427 متر به زمین نشست.

در سال 1998 8 فروند سی-17 بزرگترین عملیات بار ریزی را در تاریخ به پایان رساندند که در آن بیش از 8000 ناتیکال مایل برابر 14816 کیلومتر از آمریکا به مرکز آسیا پرواز کردند.